görsel 
Bilmeyeniniz yoktur eminim .Yüreğinizi sızlatmış,hüzünlendirmiş bir Türküsü mutlaka vardır. Halk ozanlığının ,Abdallık geleneğinin son ve efsane ismi Neşet Ertaş.. 1938 yılında Kırşehir'in kırtıllı köyünde hayata başlamış ve bu gelenek içinde Abdallarla büyümüştür. Abdallıkta müzik hem geçim kaynağı, hem bir yaşam biçimidir. Nefes almak ,yemek içmek kadar doğal bir ihtiyaç. Abdallar çevre şehirlerde eğlencelere katılır , hem para kazanır hem halka türkülerini tanıtma fırsatını yakalar. Neredeyde doğal konservatuvar denilebilecek bir ortamda büyür büyük usta. Bir önemli şansı da dönemin en ünlü halk ozanı Muharrem Ertaş'ın oğludur. Bağlama ustası Muharrem Ertaş gittiği bütün eğlencelere Neşet'i de götürür. Zil çalar, köçeklik yapar. Neşet hoşnut değildir köçeklikten ama babasının yanında saz çalmaya da utanır. Bir gün böyle bir eğlence, köçek olarak çıktığı sahnede birinin söylediği bir cümle kalbine bir hançer gibi saplanır Ustanın. Döner elindeki zili babası Muharrem Ertaş'ın önüne bırakır. '' Ruhlarımız aynı ''dediği ,hiç kimselere değişemeyeceği babasıyla sessizce anlaşırlar. O günden sonra babasının yanında cümbüş çalmaya başlar. Bağlama değil, cümbüş.. Çünkü babasına olan saygısı, sevgisi, bu büyük ozanın yanında bağlama çalmasına engeldir kendince. Yıllar yılları kovalar, yolu İstanbul'a düşer büyük ustanın. İlk plağını Şen Plak adlı bir firmayla yapar. Muharrem Ertaş'a ait '' Neden garip garip ötersin bülbül '' adlı bu türkü çok beğenilir. Daha geniş kitlelerce tanınmaya başlar. Ankara'ya 'da yolu düşer Ustanın. Çalıştığı pavyonda hayatının aşkını tanır. Leyla. Babası onaylamaz bu sevdayı da, evliliği de. Çünkü Abdallar ne dışarıdan kız alır, ne kız verirler aşiretlerinden başkasına. Gözü hiç bir şey görmez ustanın. Ne canım ciğerim dediği basını, ne de töreleri. Küserler uzun bir süre görüşmezler. Ama bu küslük zamane küslükleri gibi değildir. Muharrem Ertaş oğluna olan kırgınlığını sazıyla dile getirir.
Temiz ruhlu, saf kalplisin şöhretsin
Hakkın vardır evlenmeye evladım
Mevlam sana yapanları kahretsin
Aslı bozuk alma dedim evladım
Dokunsalar nazif tene kir gelir
Bizden önce ceddimize ar gelir
Köle olmak şanımıza zor gelir
Aslı bozuk alma dedim evladım
''Aslı bozuk '' işte bu cümle çok yaralar Neşet ustayı. Saygısını hiç bozmadan cevap gönderir babasına ..
görsel
Bilmeyeniniz yoktur eminim .Yüreğinizi sızlatmış,hüzünlendirmiş bir Türküsü mutlaka vardır. Halk ozanlığının ,Abdallık geleneğinin son ve efsane ismi Neşet Ertaş.. 1938 yılında Kırşehir'in kırtıllı köyünde hayata başlamış ve bu gelenek içinde Abdallarla büyümüştür. Abdallıkta müzik hem geçim kaynağı, hem bir yaşam biçimidir. Nefes almak ,yemek içmek kadar doğal bir ihtiyaç. Abdallar çevre şehirlerde eğlencelere katılır , hem para kazanır hem halka türkülerini tanıtma fırsatını yakalar. Neredeyde doğal konservatuvar denilebilecek bir ortamda büyür büyük usta. Bir önemli şansı da dönemin en ünlü halk ozanı Muharrem Ertaş'ın oğludur. Bağlama ustası Muharrem Ertaş gittiği bütün eğlencelere Neşet'i de götürür. Zil çalar, köçeklik yapar. Neşet hoşnut değildir köçeklikten ama babasının yanında saz çalmaya da utanır. Bir gün böyle bir eğlence, köçek olarak çıktığı sahnede birinin söylediği bir cümle kalbine bir hançer gibi saplanır Ustanın. Döner elindeki zili babası Muharrem Ertaş'ın önüne bırakır. '' Ruhlarımız aynı ''dediği ,hiç kimselere değişemeyeceği babasıyla sessizce anlaşırlar. O günden sonra babasının yanında cümbüş çalmaya başlar. Bağlama değil, cümbüş.. Çünkü babasına olan saygısı, sevgisi, bu büyük ozanın yanında bağlama çalmasına engeldir kendince. Yıllar yılları kovalar, yolu İstanbul'a düşer büyük ustanın. İlk plağını Şen Plak adlı bir firmayla yapar. Muharrem Ertaş'a ait '' Neden garip garip ötersin bülbül '' adlı bu türkü çok beğenilir. Daha geniş kitlelerce tanınmaya başlar. Ankara'ya 'da yolu düşer Ustanın. Çalıştığı pavyonda hayatının aşkını tanır. Leyla. Babası onaylamaz bu sevdayı da, evliliği de. Çünkü Abdallar ne dışarıdan kız alır, ne kız verirler aşiretlerinden başkasına. Gözü hiç bir şey görmez ustanın. Ne canım ciğerim dediği basını, ne de töreleri. Küserler uzun bir süre görüşmezler. Ama bu küslük zamane küslükleri gibi değildir. Muharrem Ertaş oğluna olan kırgınlığını sazıyla dile getirir.
Temiz ruhlu, saf kalplisin şöhretsin
Hakkın vardır evlenmeye evladım
Mevlam sana yapanları kahretsin
Aslı bozuk alma dedim evladım
Dokunsalar nazif tene kir gelir
Bizden önce ceddimize ar gelir
Köle olmak şanımıza zor gelir
Aslı bozuk alma dedim evladım
''Aslı bozuk '' işte bu cümle çok yaralar Neşet ustayı. Saygısını hiç bozmadan cevap gönderir babasına ..
görsel