Ya lisedeyken bir hocamız vardı. Evrensel keşkek için önce yöreselleşmek lazım demişti. Yani kendi özünü iyice bir bellemek.
Bir kadının düşünün. Ayağında şalvarı başında yazmasıyla üretiyor. Ben de bu dünyada yok diyor. Tiyatro kuruyor köyünde, film çekiyor.
Ümmiye Koçak o kadın.
Bir filmin insanın yüreğine dokunması için deve yükü para harcamaya gerek yokmuş. Veya aşk hayatlarıyla gündem olan oyunculara da gerek yokmuş. Hatta yanlış anlamayın ama erkeğe de lüzum yokmuş.
Kadınları kadın gözüyle hem izleyicinin istedigini hem de anlatmak istediğini öyle güzel harmanlanmışsın ki Ümmiye teyze.
Gen mi çekti kan mı çekti bilinmez bir yörük kızı olarak seninle gurur duydum.
Kadının yaşadıklarını ne güzel anlatmışsın öyle. Hakikaten bu coğrafyada kadın olmaz zor. Kadınlara saygılı diye saygı duydukların bile gelip seni kadın olduğun için ezerken gözünü kırpmadan, sen hep üret olur mu? Herkese, her şeye inat hep var ol. Ellerinden öperim. Yüreğinden öperim.
Ve @blutv bu güzel eseri bizlere kulak verip platformunda yayınladığın için var ol.