kıssahan veya şehnâmehân. Meddahın sözcük anlamı çok öven olup ilk başlarda Muhammed zamanını öven kişileri ifade ederken zamanla topluluk önünde halk hikayesi anlatan kişi anlamına dönüşmüştür. Araplarda bu kimselere “kāss”, “kassâs, İranlılarda ve Osmanlı Türklerinde ise “kıssahân” ve “şehnâmehân” denmiştir.