Biri Erkek biri kız. Erkek çocuklarını daha on günlükken kaybediyorlar. Ardın sıkıntılar çoğalarak geliyor Aşık Veysel'in üzerine.1921 yılının 24 şubatında
annesini kaybediyor. Tam on sekiz ay sonrada babasını.. tarla ,bağ, bostan işleriyle geçiriyor zamanını büyük usta. Ama gelen Aşıkları, köy odalarında yapılan sohbetleri de kaçırmıyor. Bu dönemde yanlarına aldıkları yardımları
(azap) ve kaçıyorlar. Bu ağır acının ardından ,annesi bırakıp gittiğinde altı aylık olan kızını iki kucağında gezdirir, gözünden sakınır ama olmaz işte. Kızını da kaybeder büyük usta.
Talih çile kadar sözü bir etmiş,
Her nereye gitsem gezer peşimde.”
Bu olaydan bir süre sonra da Gülizar hanımla evleniyor..
1931 yılında Sivas Lisesi edebiyat öğretmeni olan Ahmet Kutsi Tecer ve arkadaşları “Halk Şairlerini Koruma Derneği”ni kuruyorlar. Ve 5 Aralık 1931 tarihinde de üç gün süren Halk Şairleri Bayramı’nı düzenliyorlar. Aşık Veysel, Şair Ahmet Kutsi Tecer'le o zaman tanışıyor. Bu tanışma onun yaşamında bir dönüm noktası oluyor.
1933 yılana kadar başka ustaların eserlerini söylüyor usta. O yıllarda cumhuriyetin kuruluşunun onuncu yılı için Ahmet Kutsi Tecer' in direktifleriyle bütün ozanlar Atatürk konulu şiirler yazıyorlar. Aşık Veysel' de dahil bu guruba.
Ağacakışla nahiyesi müdürü Ali Rıza Bey, Veysel’in bu destanını çok beğeniyor, “Ankara’ya gönderelim” diye istiyor. Veysel de “Ata’ya ben giderim” diye vefalı arkadaşı İbrahim ile yayan yola düşüyor. Üç ay sürüyor bu yolculuk, Ankara'ya ulaşıyorlar ama Ata'yı görmek ,ona şiiri okumak nasip olmuyor Ustaya. Hakimiyet-i Milliye (Ulus) basımevinde üç gün boyunca yayınlanıyor bu destan. Bundan sonra da bütün yurdu dolaşmaya, dolaştığı yerlerde çalıp,söylemeye başlıyor, seviliyor, saygı görüyor.
Ağlayalım Atatürk'e
Bütün dünya kan ağladı
Başbuğ olmuştu mülke
Geldi ecel can ağladı
Şüphesiz bu dünya fani
Tanrı'nın aslanı hani
İnsi cinsi cem'i mahluk
Hepsi birden ağladı
Doğu batı cenup şimal
Aman tanrım bu nasıl hal
Atatürk'e erdi zeval
Amir memur altın kürsü
Yas çekip mebsan* ağladı
İskender-i Zülkarneyin
Çalışmadı bunca leğin
Her millet Atatürk deyin
Cemiyet-i akvam ağladı
Atatürk'ün eserleri
Söylenecek bundan geri
Bütün dünyanın her yeri
Ah çekti vatan ağladı
Fabrikalar icat etti
Atalığın ispat etti
Varlığın Türk'e terk etti
Döndü çark devran ağladı
Bu ne kuvvet bu ne kudret
Vardı bunda bir hikmet
Bütün Türkler İnönü İsmet
Gözlerinden kan ağladı
Tamamı 11 kıta olan bu destanın bir bölümü ..
annesini kaybediyor. Tam on sekiz ay sonrada babasını.. tarla ,bağ, bostan işleriyle geçiriyor zamanını büyük usta. Ama gelen Aşıkları, köy odalarında yapılan sohbetleri de kaçırmıyor. Bu dönemde yanlarına aldıkları yardımları
(azap) ve kaçıyorlar. Bu ağır acının ardından ,annesi bırakıp gittiğinde altı aylık olan kızını iki kucağında gezdirir, gözünden sakınır ama olmaz işte. Kızını da kaybeder büyük usta.
Talih çile kadar sözü bir etmiş,
Her nereye gitsem gezer peşimde.”
Bu olaydan bir süre sonra da Gülizar hanımla evleniyor..
1931 yılında Sivas Lisesi edebiyat öğretmeni olan Ahmet Kutsi Tecer ve arkadaşları “Halk Şairlerini Koruma Derneği”ni kuruyorlar. Ve 5 Aralık 1931 tarihinde de üç gün süren Halk Şairleri Bayramı’nı düzenliyorlar. Aşık Veysel, Şair Ahmet Kutsi Tecer'le o zaman tanışıyor. Bu tanışma onun yaşamında bir dönüm noktası oluyor.
1933 yılana kadar başka ustaların eserlerini söylüyor usta. O yıllarda cumhuriyetin kuruluşunun onuncu yılı için Ahmet Kutsi Tecer' in direktifleriyle bütün ozanlar Atatürk konulu şiirler yazıyorlar. Aşık Veysel' de dahil bu guruba.
Ağacakışla nahiyesi müdürü Ali Rıza Bey, Veysel’in bu destanını çok beğeniyor, “Ankara’ya gönderelim” diye istiyor. Veysel de “Ata’ya ben giderim” diye vefalı arkadaşı İbrahim ile yayan yola düşüyor. Üç ay sürüyor bu yolculuk, Ankara'ya ulaşıyorlar ama Ata'yı görmek ,ona şiiri okumak nasip olmuyor Ustaya. Hakimiyet-i Milliye (Ulus) basımevinde üç gün boyunca yayınlanıyor bu destan. Bundan sonra da bütün yurdu dolaşmaya, dolaştığı yerlerde çalıp,söylemeye başlıyor, seviliyor, saygı görüyor.
Ağlayalım Atatürk'e
Bütün dünya kan ağladı
Başbuğ olmuştu mülke
Geldi ecel can ağladı
Şüphesiz bu dünya fani
Tanrı'nın aslanı hani
İnsi cinsi cem'i mahluk
Hepsi birden ağladı
Doğu batı cenup şimal
Aman tanrım bu nasıl hal
Atatürk'e erdi zeval
Amir memur altın kürsü
Yas çekip mebsan* ağladı
İskender-i Zülkarneyin
Çalışmadı bunca leğin
Her millet Atatürk deyin
Cemiyet-i akvam ağladı
Atatürk'ün eserleri
Söylenecek bundan geri
Bütün dünyanın her yeri
Ah çekti vatan ağladı
Fabrikalar icat etti
Atalığın ispat etti
Varlığın Türk'e terk etti
Döndü çark devran ağladı
Bu ne kuvvet bu ne kudret
Vardı bunda bir hikmet
Bütün Türkler İnönü İsmet
Gözlerinden kan ağladı
Tamamı 11 kıta olan bu destanın bir bölümü ..