Barabbas İncil’de yer alan figürlerden biridir. Katil ve zalim bir haydut olduğu için Romalıların Yahudiye valisi Pontius Pilatus tarafından zindana atılmış, sonra da halkın isteğiyle affedilmiştir. Barabbas’ın zindan arkadaşı Hz. İsa idi.

Romalıların yerleşik geleneklerine göre, Fısıh bayramlarında, valiler, zindandaki mahkumlardan halkın istediği birini affederlerdi. Geleneksel dinlerine zarar verdiği için İsa’yı düşman bilen dinci propagandistler, oylarını İsa değil, Barabbas lehine kullanmaları için halkı kandırdılar. Ve halk, Pilatus’tan İsa’yı değil, Barabbas’ı affetmesini istedi. Pilatus da isteğe uygun olarak Barabbas’ı serbest bıraktı. (Yani İsa'yı Romalılar değil, soydaşları Yahudiler öldürdü.)

Yani halk, ışığın, aydınlığın, hak ve adaletin öncüsü İsa Peygamber’i değil, cinayet ve ırza tecavüzün temsilcisi Barabbas’ı tercih etti. İncil’in ilgili satırlarını okuyalım:

İnsanoğlu, temizlik ve dürüstlüğüyle seçkinleşen kadrolardan rahatsız olabiliyor, onlara düşman kesilebiliyor, onlar sırf bu nitelikleri yüzünden yerlerinden yurtlarından ediliyorlar.

Basit çıkarlar (örneğin bir file yiyecek, birkaç torba kömür, birkaç paket makarna veya iane çadırlarında verilen bir iki kap yemek vs.) karşılığında sürüleştirilmiş bir toplum, öncelikle ilim ve hikmet düşmanı kesilmektedir. Kur’an diyor ki böyle bir topluma bir tek ad uygun düşer: ‘Kötülük toplumu.’ Kötülük toplumu, çöküşü hak eden toplumdur.



(KÖTÜLÜK TOPLUMU: YAŞAR NURİ ÖZTÜRK)