şehrin ortasında yürürken herkes bir yere yetişiyor gibi.
ama kimsenin nereye gittiğini bilmiyorsun, çünkü kendin de bilmiyorsun.
kalabalığın içinde görünmez oluyorsun; kimse bakmıyor, kimse fark etmiyor.
ve işin garibi, artık bu seni rahatsız da etmiyor.
şehir bir noktadan sonra ses yapıyor sadece.
insan sesleri, korna sesleri, hayatın uğultusu...
ama içindeki sessizlik onlardan daha yüksek.
çünkü şehir seni yutuyor; seni yaşatıyor gibi yapıp yavaşça siliyor.
ve sen, kalabalığın tam ortasında kaybolmanın ne kadar sessiz bir şey olduğunu fark ediyorsun.
ama kimsenin nereye gittiğini bilmiyorsun, çünkü kendin de bilmiyorsun.
kalabalığın içinde görünmez oluyorsun; kimse bakmıyor, kimse fark etmiyor.
ve işin garibi, artık bu seni rahatsız da etmiyor.
şehir bir noktadan sonra ses yapıyor sadece.
insan sesleri, korna sesleri, hayatın uğultusu...
ama içindeki sessizlik onlardan daha yüksek.
çünkü şehir seni yutuyor; seni yaşatıyor gibi yapıp yavaşça siliyor.
ve sen, kalabalığın tam ortasında kaybolmanın ne kadar sessiz bir şey olduğunu fark ediyorsun.