görsel 
İki rakip etno ulusal hareket aynı topraklarda "kendi" devletini istediği zaman tehlike doğar.
Bu eserde ortaya konan yeni etnik temizlik teorisi en korkunç vakaları sömürgelerdeki soykırımlar, Ermenistan, Nazi Holokostu, Kamboçya, Yugoslavya ve Ruanda ve nispeten hafif şiddet vakalarını ilk dönem modern Avrupa, çağdaş Hindistan ve Endonezya temel alıyor. Cinai etnik temizlik moderndir "demokrasinin karanlık yüzüdür". Demos (demokrasi) ile ethnos'un (etnik grup) birbirine karıştırıldığı yerlerde meydana gelir. İki rakip etno ulusal hareket aynı topraklarda "kendi" devletini istediği zaman tehlike doğar. Zayıf taraf boyun eğmeyip dışarıdan yapılan yardım sayesinde savaşmaya başladığında ya da güçlü taraf ani ve ezici bir kuvvet kullanabileceğine inandığında çatışma şiddetlenir. Ama devlet de hizipleşmiş ve savaş türünden dış baskılar yüzünden radikalleşmiş olmalıdır. Önceden planlama nadirdir, zira suçlular nispeten yumuşak planları suya düşünce şiddeti artırmak "zorunda" kaldıklarını hissederler. Şiddetin artışı basitçe "kötü elit tabakanın" ya da "ilkel halkların" işi değildir. Liderler, militanlar ve etno milliyetçiliğin "çekirdek oy tabanları" arasındaki karmaşık etkileşimlerden doğar. Bu karmaşık süreci anlamak, gelecekteki etnik yanılsamalardan sakınacak politikalar üretmemize yardımcı olabilir.
İki rakip etno ulusal hareket aynı topraklarda "kendi" devletini istediği zaman tehlike doğar.
Bu eserde ortaya konan yeni etnik temizlik teorisi en korkunç vakaları sömürgelerdeki soykırımlar, Ermenistan, Nazi Holokostu, Kamboçya, Yugoslavya ve Ruanda ve nispeten hafif şiddet vakalarını ilk dönem modern Avrupa, çağdaş Hindistan ve Endonezya temel alıyor. Cinai etnik temizlik moderndir "demokrasinin karanlık yüzüdür". Demos (demokrasi) ile ethnos'un (etnik grup) birbirine karıştırıldığı yerlerde meydana gelir. İki rakip etno ulusal hareket aynı topraklarda "kendi" devletini istediği zaman tehlike doğar. Zayıf taraf boyun eğmeyip dışarıdan yapılan yardım sayesinde savaşmaya başladığında ya da güçlü taraf ani ve ezici bir kuvvet kullanabileceğine inandığında çatışma şiddetlenir. Ama devlet de hizipleşmiş ve savaş türünden dış baskılar yüzünden radikalleşmiş olmalıdır. Önceden planlama nadirdir, zira suçlular nispeten yumuşak planları suya düşünce şiddeti artırmak "zorunda" kaldıklarını hissederler. Şiddetin artışı basitçe "kötü elit tabakanın" ya da "ilkel halkların" işi değildir. Liderler, militanlar ve etno milliyetçiliğin "çekirdek oy tabanları" arasındaki karmaşık etkileşimlerden doğar. Bu karmaşık süreci anlamak, gelecekteki etnik yanılsamalardan sakınacak politikalar üretmemize yardımcı olabilir.