görsel 
Aşık Veysel Şatıroğlu, Anadolu kadını için çok doğal, günümüzde anlatılınca ''nasıl olur ''dedirten bir şekilde , Sivas'ın Şarkışla ilçesinin, sarıalan köyünde dünyaya geldi. Gülizar hanımın doğum sancıları başladığında tarladaydı. Doğumunu yaptı, göbeğini kesip, bir bez parçasına sardı bebeğini ve döndü evine. Bu erkek bebeğe Veysel adını verdiler. yıl 1894 .
yörede “Şatıroğulları” derler Aşık Veysel' in sülalesine . Babası “Karaca” lakaplı, Ahmet Şatıroğlu çiftçilikle uğraşır. O zamanlar yokluk yılları. Her türlü bulaşıcı hastalık salgını var . Bunlara Çiçek hastalığa da dahil. 1901 yılında 7 yaşında bulur Veysel'i çiçek hastalığı.Bir gözü tamamen görme yetisini yitirir. Diğer gözü ışığı seçebilmektedir. Bu gözünün Tedavi edilebileceği , görme yetisini kazanabileceği söylenir. Ama talihsiz bir kaza olur, gözüne batan bir çubuk nedeniyle o gözü de görme yeteneğini tamamen kaybeder. Artık Veysel'in hatırlayabildiği tek renk kırmızıdır. Çocukluğunda düştüğünde, yaralanan elinde gördüğü kanın rengi, Kırmızı..
Veysel'in karanlığa gömülen hayatını Ağabeyi Ali , Kızkardeşi Elif ve babası Ahmet Şatıroğlu aydınlatmaya çalışır. Babası halk ozanlarına ilgili, tasavvuf sohbetlerine giden aydın düşünceli bir adamdır. Halk ozanlarının şiirlerini okur Veysel'e. Ezberletir bu şiirleri. Bu arada bir de bağlama alır oğluna.. Oyalansın diye. Divriği’nin köylerinden Çamışıhlı Ali Ağa (Âşık Alâ) saz dersleri vermeye başlar Veysel'e .. Gözleriyle göremediği dünyayı, yavaş yavaş gönlüyle görmeye başlar Usta. Kendini iyice saza vermiş; usta malı şiirlerden çalıp söylemeye başlamıştır artık..
Karanlık dünyasını aydınlatan ozanlar dünyasıyla, Pir Sultan Abdal, Karacoğlan, Dertli, Ruhsati gibi usta ozanların dünyalarıyla tanıştırır onu Çamışıhlı Ali Ağa, Bir diğer adıyla Aşık Ala.. Zaman böyle ilerlerken 1.Dünya savaşı patlak verir. İşte bu Veysel için en acı veren olaydır.. Köyde kim var kim yok ağabeyi Ali de dahil herkes savaşa gider. Veysel iyice yalnızlaşır. Artık tek dostu bağlamasıdır. Çalar, söyler..
“Ne yazık ki bana olmadı kısmet
Düşmanı denize dökerken millet
Felek kırdı kolumu, vermedi nöbet
Kılıç vurmak için düşman başına.
Bugünler müyesser olsaydı bana
Minnet etmez idim bir kaşık kana
Mukadder harici gelmez meydana
Neler geldi bu Veysel’in başına.”
Seferberlik sonrasında Veysel'i evlendiriyor ailesi. Bir akrabalarının kızı olan Esma ile. İki çocukları oluyor.
yörede “Şatıroğulları” derler Aşık Veysel' in sülalesine . Babası “Karaca” lakaplı, Ahmet Şatıroğlu çiftçilikle uğraşır. O zamanlar yokluk yılları. Her türlü bulaşıcı hastalık salgını var . Bunlara Çiçek hastalığa da dahil. 1901 yılında 7 yaşında bulur Veysel'i çiçek hastalığı.Bir gözü tamamen görme yetisini yitirir. Diğer gözü ışığı seçebilmektedir. Bu gözünün Tedavi edilebileceği , görme yetisini kazanabileceği söylenir. Ama talihsiz bir kaza olur, gözüne batan bir çubuk nedeniyle o gözü de görme yeteneğini tamamen kaybeder. Artık Veysel'in hatırlayabildiği tek renk kırmızıdır. Çocukluğunda düştüğünde, yaralanan elinde gördüğü kanın rengi, Kırmızı..
Veysel'in karanlığa gömülen hayatını Ağabeyi Ali , Kızkardeşi Elif ve babası Ahmet Şatıroğlu aydınlatmaya çalışır. Babası halk ozanlarına ilgili, tasavvuf sohbetlerine giden aydın düşünceli bir adamdır. Halk ozanlarının şiirlerini okur Veysel'e. Ezberletir bu şiirleri. Bu arada bir de bağlama alır oğluna.. Oyalansın diye. Divriği’nin köylerinden Çamışıhlı Ali Ağa (Âşık Alâ) saz dersleri vermeye başlar Veysel'e .. Gözleriyle göremediği dünyayı, yavaş yavaş gönlüyle görmeye başlar Usta. Kendini iyice saza vermiş; usta malı şiirlerden çalıp söylemeye başlamıştır artık..
Karanlık dünyasını aydınlatan ozanlar dünyasıyla, Pir Sultan Abdal, Karacoğlan, Dertli, Ruhsati gibi usta ozanların dünyalarıyla tanıştırır onu Çamışıhlı Ali Ağa, Bir diğer adıyla Aşık Ala.. Zaman böyle ilerlerken 1.Dünya savaşı patlak verir. İşte bu Veysel için en acı veren olaydır.. Köyde kim var kim yok ağabeyi Ali de dahil herkes savaşa gider. Veysel iyice yalnızlaşır. Artık tek dostu bağlamasıdır. Çalar, söyler..
“Ne yazık ki bana olmadı kısmet
Düşmanı denize dökerken millet
Felek kırdı kolumu, vermedi nöbet
Kılıç vurmak için düşman başına.
Bugünler müyesser olsaydı bana
Minnet etmez idim bir kaşık kana
Mukadder harici gelmez meydana
Neler geldi bu Veysel’in başına.”
Seferberlik sonrasında Veysel'i evlendiriyor ailesi. Bir akrabalarının kızı olan Esma ile. İki çocukları oluyor.